Jesteśmy społecznością, która kocha książki

8/10
Tony Halik. Człowiek o kilkunastu życiorysach. Który był prawdziwy? Tego w pewnym momencie nie wiedział już chyba sam jego właściciel. Na pewno nie wiedzieli tego jego bliscy. Ponoć dostał Pulitzera. Ponoć kilkanaście razy został zestrzelony w trakcie wojny. Ponoć pracował dla „Life”. Ponoć był mężem Elżbiety Dzikowskiej. Wśród wielu konfabulacji, stworzonych przez Tonego Halika jedno jest pewne. Jego życie było wyjątkowe. I naznaczone wielką przygodą.

Uwielbiam czytać reportaże Mirosława Wlekłego. Z każdą stroną można odczuć, jak wiele pracy wkłada on w rzetelny research. I nie boi się stawiać trudnych pytań. Tak było również w tej książce. Autor wyruszył w podróż po całym świecie w poszukiwaniu śladów jednego z najsłynniejszych polskich podróżników. Z ogromną ciekawością - bez fałszującej obraz tezy - chciał poznać prawdę o Tonym Haliku - człowieku, który przyciągał przed telewizory miliony odbiorców i dawał trochę światła i nadziei w szarą, polską rzeczywistość.

Czy ta książka obala mit „wielkiego Halika”? W moim odczuciu nie. W pewien sposób trudno mi zrozumieć decyzje, które podejmował Tony Halik na różnych etapach swojego życia. Z drugiej strony: nie żyłem w tamtych czasach, nie byłem w jego skórze i z perspektywy spokojnego życia w dużym mieście łatwo można osądzać. Znajda się na pewno osoby, które w całości zrozumieją dlaczego Tony Halik wkładał tyle wysiłku, aby wymazać pewne niechlubne fragmenty swojego życia, jak chociażby służbę w Wermachcie czy współpracę z SB. Pomimo czarnych kart w historii nikt nie odbierze mu wszelkich podróżniczych osiągnięć, które zdecydowanie były wyjątkowe - nawet jak na współczesne czasy.

Książkę „Tu byłem. Tony Halik” czyta się świetnie. Nawet ja, który nie obejrzał ani sekundy żadnego programu z Halikiem w roli głównej, z ogromnym zainteresowaniem przemierzałem kolejne strony tego reportażu. Jest to naprawdę solidna publikacja, po którą warto sięgnąć.

8/10
Tony Halik. Człowiek o kilkunastu życiorysach. Który był prawdziwy? Tego w pewnym momencie nie wiedział już chyba sam jego właściciel. Na pewno nie wiedzieli tego jego bliscy. Ponoć dostał Pulitzera. Ponoć kilkanaście razy został zestrzelony w trakcie wojny. Ponoć pracował dla „Life”....

Rozwiń Zwiń

7/10
Niejednokrotnie wydajemy osądy o świecie i innych ludziach z perspektywy własnej pozycji. Gdy jednak dopuszczamy do siebie pokorę okazuje się, że ów świat nie jest taki, jak nam się wydaje, a nasze poglądy mogą być krzywdzące dla innych. Tomek Michniewicz ma dużą umiejętność poruszania sumienia. Człowiek, który przeżył i zobaczył wiele w bardzo bezpośredni sposób udowadnia, że wielu z nas żyje w równoległym świecie, który sami sobie tworzymy.

Książka „Świat Równoległy” to zbiór reportaży z różnych zakątków świata. Jest tu coś z Polski, RPA, Malediwów czy Pakistanu. Jedne wciągające, mocno uderzające w sumienie. Inne - cóż. Mogłoby ich nie być. Jednak trzeba oddać to, iż czytając z otwartym umysłem trudno nie mieć takiego ukłucia w sercu na myśl o ludziach, którzy żyją w zgoła odmiennych warunkach finansowo-społecznych. Innym dającym do zrozumienia przykładem są stereotypy, które mamy wbite w głowę od lat dziecięcych. Jeszcze innym: jak słynny raj na świecie jest zwykłym składowiskiem odpadów.

Warto sięgnąć po tę książkę. I zobaczyć, że naprawdę istnieje „Świat Równoległy”.

7/10
Niejednokrotnie wydajemy osądy o świecie i innych ludziach z perspektywy własnej pozycji. Gdy jednak dopuszczamy do siebie pokorę okazuje się, że ów świat nie jest taki, jak nam się wydaje, a nasze poglądy mogą być krzywdzące dla innych. Tomek Michniewicz ma dużą umiejętność poruszani...

Rozwiń Zwiń

10/10
To jest tak niezwykle uwalniająca i dająca ogromne pokłady nadziei w serducho rozmowa, jakich brakowało od wielu lat. Momentami trudna, poruszająca tematy, które z punktu widzenia normalnego człowieka są nie do wyobrażenia, że mają miejsce, szczególnie wśród osób, które „Boga” mają na swoich ustach. Dużo tutaj mądrości o Kościele - bez udawania, że wszystko jest ok, z realnym dostrzeżeniem ogromnego kryzysu. Jest też po prostu o byciu człowiekiem, byciu dobrym dla innych i niesienia pomocy drugiemu - nieważne kim jest. Co więcej - poparta nie słowami, ale realnymi czynami. Czynami człowieka, który potrafi otwarcie skrytykować swoich „współbraci” - i jest w tym niestety jednym z nielicznych.

Miałem okazję poznać Biskupa Damiana Muskusa osobiście. Ba! Powinienem podkreślić: miałem SZCZĘŚCIE go poznać, gdyż to niezwykle dobra i mądra osoba, która z niezwykłą pokorą realnie działa dla drugiego człowieka - a nie tylko głosi z wysokości ambony. Wystarczy o nim poczytać i zobaczyć przeróżne akcje, które robi dla dzieciaków. Mi również wiele pomógł. Dlatego też bez najmniejszej obawy sięgnąłem po tę książkę. I totalnie się nie zawiodłem.

Polecam ją wszystkim. Nie tylko „wierzącym”, ale po prostu ludziom, którzy mają w sobie chęć niesienia dobra. Bo tego warto uczyć się też od innych.

10/10
To jest tak niezwykle uwalniająca i dająca ogromne pokłady nadziei w serducho rozmowa, jakich brakowało od wielu lat. Momentami trudna, poruszająca tematy, które z punktu widzenia normalnego człowieka są nie do wyobrażenia, że mają miejsce, szczególnie wśród osób, które „Boga” mają n...

Rozwiń Zwiń

7/10
Jack Reacher powraca, gdyż ktoś postanowił zabrać się za Jego ludzi. Tych, z którymi tworzył wyjątkową ekipę żołnierzy do zadań specjalnych. Wezwany w wyjątkowy sposób przez jedną z nich próbuje odpowiedzieć, co stało się z pozostałymi. A po drodze do rozwiązania stają mu na drodze ludzie, którzy do najmniej nie chcą dla niego dobrze. Tym razem jednak nie jest sam.

Książka wciąga przede wszystkim fanów Jacka Reachera. Kolejna udana pozycja spod ręki Lee Childa. Polecanko.

7/10
Jack Reacher powraca, gdyż ktoś postanowił zabrać się za Jego ludzi. Tych, z którymi tworzył wyjątkową ekipę żołnierzy do zadań specjalnych. Wezwany w wyjątkowy sposób przez jedną z nich próbuje odpowiedzieć, co stało się z pozostałymi. A po drodze do rozwiązania stają mu na drodze lu...

Rozwiń Zwiń